Kayıp Şehir

Başka Yerlerde Baya İlgi Görmüştü Bölümler Acayip Kısa Kusura Bakmayın

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Giriş...

Gözünüzü açtığınızda başka bir boyutta olmayı hayal ettiniz mi hiç?.. Ya bu yer vampirlerle doluysa?.. Av sensin... Hayatın için mücadele edecek misin? Yoksa senin için önemli değil mi ?.. Benim hangi şıkkı seçtiğimi merak ediyorsan... Karanlık dünyama gel... Ama bir kez adım atarsan geri dönüşü yok...

Konu Açıldığı İçin Teşekkür Ederim.. =)(= Bu Benim İlk Denememdi.. Baya Etki Bıraktığı Söylenince Paylaşmak İstedim.. =)(= Bölümler Çok Kısa Ama Birkça Bölüm Eklerim..

BÖLÜM 1
Beni boğan sıkıcı bir hayatım vardı... Hergün daha da bunalıyor ve hergün daha da acı çekiyordum... Bu kadar sıkıcı bir hayatımın olması benim seçimim değil... Sabahın 6 sından akşamın 9 una kadar kaldığım ve bu kadar çalışmama rağmen emeğimin karşılığını alamadığım bir ofiste sekreterlik yapıyorum. Bilgisayarda gerçidiğim vakit yüzünden gözlerim kör olma derecesinde ve bana hala baskı yapılması ağırıma gidiyor.. Farklı olmak istemiyorum. Sadece biraz saygı... Yani kısaca berbat... Sadeliği sevsemde bu kadarı çok fazla.. İlginç yerler görmek istiyorum. Daha önce hiç kimsenin görmediği yerler...
*********************
Gözlerimi açmak istemiyordum... Yine ofis ve sıkıcı işler. Ama mecburdum... Yavaş yavaş gözlerimi araladım. Daha iyi görebilmek için bulanık gözlerimi ovuşturdum. Bu kadar şoka uğrayacağımı bilseydim hiç açmazdım... Burada ne olmuştu böyle... Ne bir ses.. Ne bir kıpırtı... Burada hayat denen bir şey yok... Ayağa kalktım ve silkelendim. Tek kelimeyle korkunçtu. Kırık bir tabela vardı. Üzerindeki tozu silerek yazıyı okumaya çalıştım. Ne yazıkki paslanmıştı.. İlerlemeye devam ettim. Gittikçe içim ürperiyordu. Birilerinin beni izleyen gözlerini hissedebiliyordum...

BÖLÜM 2
Evet evet... Gözler vardı... Her hareketimi yavaşça takip eden gözler...
-Kim var orda!
Gölgelerin arasından birisi belirdi. Bana doğru atladı. Ama güneş onu rahatsız etmişti... Acı çekiyordu...
-Öyle bakmayın yardım etsenize!!
Hiç bir ses yoktu... Son bir feryattan sonra yanıp kül olmuştu. Ne biçim yerdi burası?.. Geri geri çekilirken gölgelerin arasındaydım. Nefesim tutulmuştu. Bedenimde dolaşan eller vardı... Bayılacak gibiydim. Kendimi birden göneşe attım... Neredeydim ben?.. Koşmya başladım.. Ama onlarda koşuyorlardı artık.Sabah güneşe çıkamıyorlar.. Peki ya akşam ne yapacaktım... Yolun sonuna gelmiştim. Önümde koskoca kilise vardı. Merdivenlerden çıktım. Kapı kilitliydi...
-Buraya geldiysen ölmeden çıkamazsın..

BÖLÜM 3
Ne yani niyetleri beni öldürmek mi? Bana seslen kişiyi hafiften görebiliyordum.. Kumral dağınık saçları vardı.. Mermer rengi teni ve kırmızı gözleri...
-Ne demek istiyorsun?
-Buraya yıllardır hiç insan uğramadı. Kan istiyoruz! Üstelik buraya sen kendi isteğinle geldin.
-Nasıl? Ben buraya gelmek istememiştim..
-Düşün...
Ben mi istemiştim? Ne zaman?.. Sonra birden Yatak odamdaydım. ''İlginç yerler görmek istiyorum''.. Sarsıldım.. Yeniden bu yerdeydim.
-Gördün mü? Sen istedin... Buradan çıkış yok... Burası kayıp şehir...
Hİç göremez olmuştum konuşan kişiyi... Burası neresi olursa olsun.. Beni çok kötü şeylerin beklediği kesin...


Kötü Olduğunu Biliyorum Ama Yorum Yaparsanız Sevinirim..

O Zaman Devam Edeyim Ben


BÖLÜM 4
Bütün günüm kilisenin kapısı önünde durmaktan ibaretti.. Sanum yaklaşıyordu.. En azından ölümüm sade olmıyacak.. Hep bunu istememiş miydim.. Farklı hayat.. Belki ölmezdim onlar gibi olurdum.. Gökyüzü kırmızıyla turuncu arasında bir renge dönüşmüştü... Gittikçe batamaya yaklaşan güneş gözden kayboluyordu. ''Yalvarırım.. Böyle ölmek istemiyorum''... Direnmek boşunaydı. Güneş batmıştı ve hava kararmıştı. Boğazlarını yıtarcasına hırlıyorlardı.. Alev alev yanıyordu gözleri.. Hepsi hemle yapmak için eğilmişlerdi.. Dişleri ise korkulmayacak gibi değildi... İşte Ölüm vakti yaklaştı.. Son saniyelerim...

BÖLÜM 5
Birisi boğazıma bapıştı. Nefes alamıyordum. Kırmızı gözlerinde arzudan başka bir şey yoktu.
-Onu bana bırak!
Döndü. Hırladıktan sonra bacağıma tekme attı.
-Ahh!
-Bacağımı kırmıştı.
Sürünerek kilisenin kapısını bir kez daha açmaya çalıştım. Aniden çalıdı ve içeriye düştüm.. Uzun bir tünel vardı... Düştüğümde yatağımdaydım... Yatağım terden sırılsıklam olmuştu.. Saate baktım. Daha uyuyalı yarım saat mi olmuştu?.. Uyumak istemiyordum. Kalktım ve duşa girdim...

BÖLÜM 6
Duşa girmek iyi fikirdi. Ama koca evin sessizliği ürpertiyordu. Aniden su kesildi. Nefes almayı unutmuştum sanki. Uzanıp bornozumu aldım.
-Kim var orada!?
İlerlediğim zaman gördüğüm manzara şok ediciydi. Dayanamadım. İçimde ne var ne yok çıkarttım.Tavanımda bir kedi kuyruğundan asılıydı. Karnı deşilmiş ve her şeyi ortalığa saçılmıştı. Birden kendimi kilisenin içinde buldum. Nasıl? Dİyemeden yine içimdekileri çıkarttım. Kilisenin içi ölü insanlarla doluydu. Çığlık atarken yeniden evdeydim. Nedemek şimdi bu? Beynimin oynadığı bir oyun mu? Hiç düşünmeden bir şeyler giyip kendimi dışarı attım. Karanlık ara sokaklardan izlendiğimi hissediyordum. Tüm insanlar bana bakıyordum. Utancımdan yerin dibine girmek istedim.Nihayet ofisimdeydim. Kimse olmadığı için şanlıydım ki bu saate bakılırsa ortada şans falan yok... Laptopu açıp googleye girdim. ''Kayıp Şehir'' yazmıştım istemsiz olarak. Çıkan ilk sayfaya tıkladım. Önceleri bir şehir varmış. Kimse adını net olarak bilmiyor.. Bu şehire giden yollar yok olmuş.. Birden bire haritalardan silinmiş.. Ve o şehirdeki insanların hiçbirine ulaşılamamış.. İşin garip yanı şehirden kurtulan adamın anlattıkları...