Bir Nefes Kadar Yakın...

çok sevindim burada gördüğüme oley
asudem harikasın canım

sağol kuzum devamınıda yayınlarım

asudem harikasın kuzum hadi ama devamı nerde

yazıyorum dur yazdıklarımı yayinliyim hemen

…Saçmalıyorsun! Derin dedim kendi kendime iyice şaşırdın.Bu son cümle birden gülmeme neden olmuştu.Sınıfa girdim tekrardan sırama oturdum düşünmeye başladım.Aklımın bir oyunu muydu bu neden bir yanıltmaca ile karşı karşıya kaldım ki acaba?Dalgın bir şekilde bunları düşünürken Deren’nin beni sarsamasıyla irkildim.Verdiğim tepkiye Deren’de çok şaşırmıştı.
-“Ne oldu Derin?”dedi halen tedirginlik içinde
-Yok…yok bir şey dedim.Ruh halimden bir şeyler anlamasın diye de hafif tebessüm ettim.
-“Eminsin değil mi?”dedi cevabımdan tatmin olmamış gibiydi.
-Evet dedim ya Deren gelme üstüme!
-“Peki tamam öyle olsun.Ama yemedim!”
Hoca da o arada içeriye girdi.İlk günden ders yapılmaz düşüncesiyle rahatladım.Ders dinleyecek halim yoktu.Neyse ki hoca erken bırakacaktı.Derin düşüncelerden zilin çalmasıyla sıçradım.
-“Ne oluyor Derin?Bu halini hiç beğenmedim.”
-Off Deren yok bir şey dedim ya!
Deren’i beklemeden apar topar sınıftan çıkıp etrafıma bakınmaya başladım.Deren’nin “beni de beklesene”demesine aldırış etmeden yürümeye başladım.Deren’le vakit kaybedemezdim.Bakındığım da göremedim onu.Belki de bizim okuldan değildi belli ki üniformasıda yoktu hem.Etrafıma bakına bakına gittim ama hiçbiryerde yoktu.Daha fazla aklımı karıştırmasına izin vermeyecektim.Çünkü öyle biri yoktu.Tamamen zihnimin bana karşı oynadığı haince bir oyundu.
Bu düşüncelerden arınmak ümidiyle evin yolunu tuttum.Eve varmıştım.İçeri girdiğim anda Annem
-“Nasıldı tatlım okul?”
-Bildiğin okul işte dedim.Üzerimdekileri çıkarırken.
-“Her yıl aynı sendromu yaşıyor Anne biliyorsun”dedi ablam bir şeyler atıştırırken.
-Şimdi sana laf yetiştiremeyeceğim Abla odama çıkıyorum ben.
-“Kaç zaten hayatın kaçmakla geçti.”
-Anne şu kızına bir şey söyler misin uğraşmasın benimle!
-“Tamam kızlar didişmeyin rahat bırak Eylül kardeşini”
-“Uf tamam bir şey demedik.”
-Dememiş halin buysa…diye üsteledim.Uğraşacak gücüm yoktu bir şey demesini beklemeden yukarı çıktım.Çantamı bir kenara fırlatıp kendimi yatağa attım.Uyumak istiyordum bir an önce.Uyandığım da sanki hiç birşey olmamış gibi devam edicektim.Göz kapaklarım ağırlaştıkça ağırlaştı.Uykuya yenik düştü ve kapandı.
*Karanlık çok karanlık bir yerde yürüyorum etrafımda ormanlar var.Her türlü hayvan sesi kulağımı tırmalıyor.Uzaktan bir yerden ismimi duyuyorum,beni çağırıyor.Israrla gelmemi bekliyor.Göremiyorum…her yer sisli,puslu yerler çamur bata çıka yürüyorum,elbisem çamur ve kan içinde saçlarım dağınık önümde biri beliriveriyor.Aniden elini uzatıp beni kendine çağırıyor.Gitmiyorum kim olduğunu anlamaya çalışıyorum.Yüzü hala karanlıkta.Bana”hadi Derin gel sana ihtiyacım var”diyor.”Kimsin”diyorum boğuk bir sesle cevap vermiyor.Yüzümü aydınlık bir ışık kaplıyor.Kör olacakmışım gibi hissediyorum.Işığa fazla dayanamayıp gözlerimi sıkı sıkı yumuyorum.Aydınlık kayboluyor gözlerimi açıyorum ve aynı anda şaşırıyorum.Karşımdaki yüz onun yüzü.Muhteşem yüz hatları,keskin ifadesi,zümrüt yeşili pırıl pırıl gözleri,kumral ve dağınık saçları kiraz ve kırmızı narin dudaklarıyla karşıma geçmiş beni izliyor.Sonra gülüyor dudakları arasından dişleri beliriveriyor inci gibi dizili parlak ve göz kamaştırıcı…bu güzellik karşısında afallayıp dengemi kaybediyorum yere düşecekken belimden tutuyor kendine doğru çekiyor.Kulağıma”Derin sana ihtiyacım var bütünüylen sana sol üst köşene”kadifemsi sesi yüreğime nakış gibi işliyor.Derin bir nefes alıyorum ve soruyorum”neden?”.”Çünkü ihtiyacım var.Benliğimi kazanmak için kendimi bulabilmek için”geri çekilip o muhteşem yüzüne bakıyorum.Konuşamıyorum.Sözcükler dökülemiyor dudaklarımdan bu anı gereksiz sözcüklerle bitirmek istemiyorum.
Tekrar gülümsüyor ama acı bir şekilde.
-“Benden ne istiyorsun sana verebilecek bir şeyim yok”
-“Var tertemiz,günahsız,hayat dolu…”
-“Ne peki söyle neyimi istiyorsun?”
-“Sol üst köşeni”
Anlamıyorum,anlayamıyorum.Eli belimden kayıyor ve düşüyorum,çamura bulanıyorum.Her yerim çamur oluyor gidişini izliyorum,yürümüyor adeta uçuyor sanki…Arkasına son kez bakıp”yine görüşücez Derin bekle beni”diyip ortadan kayboluyor.
Olanlara akıl erdiremiyorum olduğum yerde oturmuş ağlıyorum damlalar yanaklarımdan süzülüp kucağıma parıl parıl düşüyor.Arkadamdan bir ses duyuyorum ama halen ağlamamama neden olamıyor.Hıçkırıklara boğulmuş ağlıyorum ağlamaktan gözlerim yanıyor.Biri var arkamda bakamıyorum yaklaşıyor kımıldayamıyorum kaskatı kesiliyorum.Ayak sesleri kulağımda zonkluyor.Cesaretimi toplayıp yaşlı gözlerle arkamı dönüyorum bir an gözlerimin şişliğinden bir şey göremiyorum.Sonra birden bir adam siyah pelerini var yüzü kara gözükmüyor ,elinde orak bana doğru geliyor.Çamuru eşeleyip kaçmaya çalışıyorum yapamıyorum göz yaşlarım tekrar harekete geçiyor ağlıyorum,yalvarıyorum.Çoktan yanıma gelmişti bile kalın bir ses”Yolun sonu”diyor.Orağı kaldırıp tam bana vuracakken…*


...Bağırarak uyandım nefes nefese kalmıştım.Ağzım kurumuştu sırılsıklamdım.Kalbimin atışları kulağımdaydı.Düzensiz ve hızlı atıyordu.Korkunç bir kabustu.En azından sonu kabusla bitmişti.Tek parça halinde olduğuma sevinmiştim.Bu nasıl bir rüyaydı böyle ne anlamı vardı?”Sol üst köşe sol üst köşe” diye tekrarladım.Neydi bu sol üst köşe?neyin sol üst köşesi?Kimdi bu çocuk ne istiyordu benden kendime gelmeye çalışıyordum…
Rüyanın etkisinden hala kurtulabilmiş değildim.Saate baktığımda gece yarısını çoktan geçmişti.bu rüya hem mide bulantıma hem de acıkmama neden olmuştu.Aşağı kata indim,dolaptan soğuk su alıp kana kana içtim çok susamıştım ve içim yanmıştı.Dolaptan yiyecek bir şeyler aldım ve içeriye geçip televizyonu açtım.Bir yandan televizyonu seyrediyor bir yandan da atıştırıyordum.İzlediğim film tam gecelik bir filmdi.Korku filmlerinin en korkuncuydu.Korku filmlerini izlemeyi severdim ama geceleri yatamazdım.En azından gece izliyordum ve sabaha karşı biterdi bu film.Herkes yatıyordu diye fazla sesini açamadım.Bu sessizlik beni korkutuyordu etrafımda hep sesler kalabalık olsun isterim.filme konsantre olup izlerken bir ses duydum kapı sesiydi bu.Dinledim ama bizimkilerden biri değildi.
Korkmuştum,belki filmin etkisindeydim.”Kim var orda?”dedim titrek bir sesle.Koltuktan korka korka dış kapıya yöneldim.Kapı açıktı.Ürktüm kim gelmiş olabilirdi ki?”Tabi ya hırsız”dedim.Dolaptan babamın hırsızlara karşı olan silahını aldım Beyzbol sopasını en azından kafasına bir tane indirip bayıltabilirdim.Yavaş hareketlerle ablamın odasına yöneldim.Kapıyı yavaşça açtım ama ablamdan başka kimse yoktu.Tekrar kapatım annem ile babamın yattıkları odaya yöneldim.”Buradaysa kesin bu odadır”dedim kapıyı yavaşça açarak.Burda da kimse yoktu.Halüsinasyon şimdide gaipten sesler mi duymaya başlamıştım.Olamazdı kapı sonuna kadar açıktı.Bu eve biri girmişti.Büyük ihtimalde hırsızdı.Bu sefer mutfağa doğru yöneldim.Mutfakta bıraktığım gibiydi.”Olamaz”dedim.Kim vardı evde daha çok korkmaya başlamıştım.Bizimkileri uyandırsam mı diye düşündüm bu fikir bir anda arkadan gelen bir sesle kayboluverdi.Arkadan bir ses geldi rüyamda da olduğu gibi dönemedim korktum.”Ama bu rüya değil derin dön ve bak” dedim kendime arkamı döndüm ve kalakaldım.
Yaşadığımı bile düşünmüyordum şuan,yutkunmakta zorluk çektim.Kalbim yine ritimsiz ve hızlı çarpıyordu.Gözlerimi kapatıp tekrar açtım hayal olup olmadığına inanmam gerekti.”o”ydu karşımdaydı bana bakıyordu.Beni dikkatlice inceledi ve son yer gözlerimde bitti kilitlenmiştim gözlerine böyle bir göz dünya üzerinde yoktu başka bir dünyadan gelmiş gibiydi.Sonra o muhteşem gülüşünü güldü bana dişleri inci gibi ve bembeyazdı.Rüyamda olduğu gibi dengemi kaybettim tam düşecekken aynısı oldu ve belimden yakaladı beni nefesi yanağımı okşadı bir meltem rüzgarı gibiydi sert ama ılık.Kalbimin atışlarını kontrol edemiyordum.Derin bir sessizlikten sonra tekrar gülümseyerek
-“Selam Derin”dedi…


…sesindeki kadifemsilik onu daha çekici yapmıştı.
-“Sss…selam”dedim kekeleyerek.Soru ağzımdan aniden çıkmıştı.”Sende kimsin?”aslında kim olduğunu biliyordum okulda gördüğüm bununla da yetmezmiş gibi rüyalarıma giren kişiydi.Bu sorumu beklemediği tepkisinden belli olmuştu.Kaşlarını çatmıştı ama o halinde bile eşsiz güzellik vardı.
Beni masaya doğru doğrulttu.Hiçbirşey söylemedi.Yüzüm elinin içine alığ banao derin bakışlarıyla uzun uzun baktı.Gözlerimi ondan kaçırmak istesem de başaramadım.
Sanki ayaklarım yerde değildi.Bana doğru yüzünü yavaşça yaklaştırdı,tam öpecekken kafam koltuktan düştü sıçramıştım. ”Hayır” dedim sayıklarcasına ”hayır bu kadar gerçekken rüya olamaz”.Bu kadar gerçekçi bir şey rüya olamazdı.Bu nasıl bir düştü ki böyle bu kadar kendi gerçek kılıyordu.Bu çocuk ya da herneyse psikolojimi altüst etmişti.Genelde rüya görmeyen ben artık her gece bu rüyalardan uyanıyordum.
Artık bu saçmalığa son verme zamanı gelmişti.Yerimden doğruldum,televizyonu kapatıp yukarı çıktım.Yarın okul olmaması sevinciyle yatağa yattım.Aynı rüyaları görmemek için dua ettim ve uykuya daldım.
Gözlerimi saatin çalmasıyla açtım.Her ne kadar okul olmasa da geç kalkmanın zaman öldürmeden başka bir yararı yoktu.Saat 10:00’du.Geç yatmanın etkisiyle yataktan kalkmak zor gelmişti.Kendimi zorlada olsa doğrultup lavaboya gittim,yüzüme bir iki su çarptıktan sonra kendime geldim.Midemin gurultuları beni güldürüyordu midemi tutarak “acıkmışız gidip doyuralım” dedim neşeyle.Rüya görmemenin etkisini yüzümdeki gülücüklerle destekliyordum.
Merdivenleri çifter çifter atlayarak aşığa indim.
-“ Günaydın” dedim sofraya oturmadan.
-“ Günaydın tatlım bakıyorum neşelisin”dedi annem gözlerinin içi parıldayarak.
-“ iyi bir uyku çektim belki ondandır” lokmalarımı ard arda ağzıma atıyordum.
-“ Böyle yemeğe devam edersen bir haftaya kalmaz şişersin” dedi ablam her zaman ki alaycı tavrıyla
-“ Bugün senin saçma sözleri bile neşemi kaçıramayacak”dedim sırıtarak.
-“ Babam nerede?”
-“ İşi varmış erken çıktı.”dedi annem çayımı tazelerken
Kahvaltımı bitirdikten sonra yukarı çıktım.Acaba bugünü nasıl geçirebilirdim.Evde geçiremezdim çünkü ablamı gün boyu çekemezdim bütün neşemi abuk sabuk konuşmalarıyla kaçırırdı.En iyisi dışarıda bir şeyler yapmaktı.Telefona sarılıp Deren’i aradım.Beş çalmadan sonra açabildi.
-“ Alo?”sesi kötü çıkıyordu.
-“ Ne haber Deren ne yapıyorsun bugün?”sesim heyecanlı çıkmıştı.
-“ İyiyim desem yalan olur Derin.Annem’in halası vefat etmiş cenazesindeyiz.
-“ Yapma ya üzüldüm.Başınız sağolsun Esra teyzeye baş sağlımı iletirsin.”dedim üzüntüyle
-“ İletirim canım sen ne yapıyorsun bugün ?”
-“ İyiyim bende bugün bir şeyler yaparız dedim ama pek uygun bir zamanlama olmadı”dedim
-“ Maalesef canım.Artık sonra telefi ederiz.”
-“ Tabii canım buna şüphem yok her zaman.Seni daha fazla tutmayayım.Tekrardan başınız sağolsun görüşürüz.
-“ Sağol canım görüşürüz öpüyorum seni.”
-“ Bende canım”
Telefonu büyük bir hüsranla kapattım.Planlamadığım bir durumla karşı karşıyaydım.Ne yapacaktım şimdi?Uzun düşünmeden sonra cevap belliydi.Tek başına dolaşmak evde kalmaktan iyiydi.”Yine tek başına kaldın Derin” dedim kendi kendime dolaba giderken.Dolabımın önünde durup giyeceğim şeyleri bir çırpıda alıp giyilmeye koyuldum.Aynanın karşısına geçip suratıma baktım.”Tipe bak” dedim kendi kendime” kaportayı düzeltmek lazım”.Makyaj çantamı alıp pembe bir far,rimel,göz kalemi sürdüm.Dudak parlatıcısıyla da makyajımı sonlandırdım.
Saçımı tarayıp taşlı bir taç takıp “gayet şık oldun Derin hanım”diyip montumuda alıp aşağıya indim.Yalnız kaldığım zamanlarda gittiğim uğrak yerim vardı.Ne zaman bir şey olsa sığnak yerimdi orası.
Bisikletimi garajdan çıkardım,yola park ettim.Anneme seslendim ama duymadı ablamda nereye gideceğimi söylemek saçma olurdu diyerekten yola çıktım.Rüzgar hafif ve ılıktı yüzüme çarpıp saçlarımı havalandırıyordu.İnsanı mayhoş eden bir şeydi seviyordum güzeldi.Gittiğim yer evden beş kilometre uzakta olan bir yerdi.Yarı ormanlık yarı sahildi.Deniz kokusu kendimi iyi hissetmeme neden oluyordu.Bisikleti park edip kayaların oraya oturdum.Mp4’ü kulağıma hoş gelen bir müzik açtım ve denize doğru bakıp dinledim.Serin bir rüzgar esti içim ürperdi havaya baktım gri bulutlar yavaş yavaş açık gökyüzünü kapatıyordu.Kayalardan kalkıp sahile doğru yürüdüm, sahilin bitiminde arkamı döndüm ve yine kalakaldım.Bu da rüyamın aynısıydı ama bu sefer mekan farklıydı.Yok olan bir çocuk neden var olsun ki?Yavaş adımlarla bana doğru geldi ve durdu
- “ Merhaba” dedi içtenlikle
-“Merhaba” dedim tek düze bir sesle,sesimde hiç duygu yoktu.
Sonra onun konuşmasını beklemeden devam ettim;
-” Aynı senaryo sen gelirsin benle konuşursun tam bir şey olacakken rüyamda uyanırım.Bu da bir rüya.Rüya olduğuna eminim neden rüyalarıma giriyorsun?Kimsin sen?Ne istiyorsun benden?”sesimin tonu giderek artmıştı.Bana seni anlamıyorum dercesine baktı.
-“Dediğinden hiçbirşey anlamıyorum. Bu rüya değil Derin gerçek!”
-“Peki adımı nereden biliyiorsun?Rüya değilmişmiş neden her seferinde arkamda bitiyorsun söyler misin?”sesim olduğundan fazla sert çıkmıştı.
-“ Adını bilmem rüya olduğu anlamına gelmez Derin.”duraksadı söyleyeceği cümleleri seçiyor gibiydi.
“Sen beni rüyanda görüyorsun da ben görmüyor muyum sanıyorsun?”sesi giderek kısılmıştı.
-“Bu kadar tesadüf sence bir gerçek için bu kadar fazla değil mi?”dedim terslercesine ve devam ettim;
-“ Dur bak aslında buda bir rüya aradaki tek fark benzerlik aynı rüyada olmamız” nefes nefese kalmıştım bu kadar zor cümleleri ard arda söylemek bana göre değildi.
-“Bu rüya değil Derin gerçek…hiç olmadığı kadar gerçek”
-“ Hadi o zaman deneyelim”halen rüya olduğundan emindim.
-“Şimdi gözlerimi kapatıp açıcam ve sen yok olacaksın” gözümü kapatıp açtım anlamsız gözlerle beni izliyordu. Deli olduğumu sanıyordu.”Bunu dünkü rüyamda da yapmıştım artık geçerliliği kalmadı.”dedim.Bir adım bana doğru attı ve ekledi:
-“ Benim bunun rüya değil gerçek olduğunu inandırmamı ister misin?”dedi bana bakarken
-“Nasıl olacakmış o “dedim alay edercesine.Bana doğru bir adım daha attı.Nefesini yine yüzümde hissediyordum rüyamdaki gibi ılık ve sertti.Bunun verdiği hoşluğu hiçbir kelime tanımlayamazdı.Biraz daha yakınlaştı ve kulağıma eğilim;
-“ işte gerçek”dedi ve dudaklarım eğilim beni öptü.Vücudumun her yeri alev alev yanıyordu.Adrenalin oldukça fazlaydı, içimde ki bu his kalbime baskı yapıyordu.Kalbimin düzensiz ritmi yeniden kulaklarımda çınlıyordu.Yumuşak ve sıcak dudakları halen benimkiyle bir bütündü.Ellerini bekime sardı kendine doğru çekti.Her bir öpüşü bende ayrı bir duyguyu uyandırıyordu aşk,arzu,heyecan,tutku,özlem… Bu anın bitmesini hiç istemiyordum sonsuz kadar böyle kalabilirdim.Uzun uzun öpüşlerden sonra kendini çekti bana bu anın bozulmaması için her şeyimi verebilirdim.Bana bakıp sordu oda benim gibi nefes nefese kalmıştı
-“ Sence yeterince gerçek değil mi?”gözleri dudağımdan çıkan cümleler odaklandı.Dudağımı ısırdım ve gözlerinin içine baktım ve söyledim
“Hiç olmadığı kadar gerçek”…


…öpücüğün etkisinden kurtulmak için kendimi geri çektim.Yüzüne bakmadan bir tokat attım ve geriye bakmadan koşar adımlarla yürüdüm.Oradan uzaklaşmak yapmam gereken en akıllıca hareketti.
Biliyordum ki yüzüne baksam her şeyi unutabilirdim.Adını bile bilmediğim biri beni öpmüştü.Hayallerimde ki bu çocuk gerçeğin ta kendisiydi.Bunları düşünürken eve varmıştım.
Kimseyle konuşmadan yukarı çıktım.Kendimi yatağa atıp düşünmeye başladım.Düşüncelerimden telefonun çalmasıyla ayrıldım.Arayan Deren’di.Gönülsüzde açtım telefonu,konuşacak havamda değildim.
-“Efendim Deren?”
-“Nasılsın Derin?”
-“İyiyim Deren Oturuyorum Sen?”
-“Yarın ki fizik sınavına çalışıyorum saatlerdir, sen çalıştın mı?Gerçi benimki de soru ta günler öncesinden çalışmış sadece tekrar için bir göz atmışsındır” Cümlelerini nefes almadan bir çırpıda söyledi.
Ne sınav mı vardı yani hem de fizik!Telefonda donakalmıştım.Bozuntuya vermemek için yalan söyledim ve ekledim.
-“Neyse benim kapatmam gerek Deren yarın görüşürüz.”
-“ Tamam canım görüşürüz.”
Telefonu kapatır kapatmaz kitap ve defterimi alıp çalışmaya koyuldum.En iyi bildiğim konuları yapamıyordum.Aklımı bugün olanlar dağıtıyordu.Öpüşü hala aklımda,kendime gelmeye çalışıyordum.Ama sadece kendimi kandırmaktı bu.Yarın bir sınavım vardı ve ben koca bir sıfır alacaktım.
Anlamaya çalışıyordum ama nafile…kitabı,defteri kapatıp yatağın bir kenarına attım.Karnım acıktı,en azından yemekle oyalanır kafamı dağıtabilirdim.Bunları düşünürken annemin sesini duydum,yemeğe çağırıyordu.Hemen kalkıp aşağıya indim.Mis gibi kokular burnuma gelmeye başlamıştı.Annem en sevdiğim 3’lüyü hazırlamıştı.Köfte,pilav,patates kızartması.Masaya oturup büyük bir iştahla yemeğe koyuldum.Lokmalarımın biri bitmeden diğerini ağzıma atıyordum.Ablam;
-“Yavaş ye boğulacaksın aç insan”dedi.Bende;
-“Evet aç olduğum doğru”dedim yemeğe devam ederek.
Yemeği bitirdim tam merdivenlere yönelirken vazgeçtim çünkü yalnız kalmak istemiyordum,kafamı dağıtmam şarttı.
Zaten sınava çalışamamıştım.Nasıl bir anda her şeyi bu kadar boşvermiştim?Televizyon izledim ,saatin hızlı geçmesi için dua ediyorum.Neyse ki saat on olabilmişti.Bizimkilere yatıyorum deyip odama çıktım.Bugün fazlasıyla yorulmuştum,bacaklarım vücudumu taşımıyor,göz kapaklarım hafifçe kapanıyordu.Kendimi yatağa atar atmaz uykuya dalmışım.
Sabah dinç bir şekilde kalktım.İçimde belirsiz bir mutluluk vardı ama bugün sınavın olması mutluluğuma gölge düşürdü.Apar topar giyinip aşağıya indim,kahvaltımı bir çırpıda yaptım.Çıkarken annem arkamdan az kahvaltı yaptım diye söyleniyordu.Dediklerini kulak arkası ederek yola koyuldum.Okula vardığımda Deren kapı önünde beni bekliyordu.
-“Günaydın Derin”
-“Günaydın Deren”konuşmaması için hızlı adımlarla içeri girdim.
Şu sıralar pek konuşma modunda değildim.
-“Sınav ilk dermiş.”dedi Deren arkamdan koşuşturarak.
-“Hadi ya”dedim umursamış gibi yaparak.
Sınıfa girer girmez hocada arkamızdan sınıfa girdi.
-“Beyler ,bayanlar sınava son beş dakika”dedi.masaya yaklaşırken.
Başlıyoruz diye mırıldandım .Yerime geçip sınavımın kötü geçmesini bekledim.Hoca teker teker dağıttı kağıtları.Sınav kağıdına baktığımda sorularla ilgili hiçbir fikrim yoktu.Bu sınavdan sıfır aldım düşüncesiyle etrafıma bakınmaya başladım.Herkes harıl harıl soruları çözüyordu.Deren bir ara dürtüp neden yapmadığımı sordu.
Tam kağıdımı vermek için kalkmaya hazırlanacakken bir anda sanki biri beni yerime oturttu,afalladım.Sonra gizli bir güç elimi hareket ettiriyordu,ben sadece şaşırmış olanlara bakıyordum.Elim sınav kağıdında ki soruları çözüyordu.Elim istem dışı hareket ediyordu.Bozuntuya vermeden sınavın bitmesini bekledim.Dolu dolu bir sınav kağıdım olmuştu,hızlıca verip yine Deren’i beklemeden dışarı çıktım.Etrafıma bakmadan sahil kenarına doğru yürümeye başladım.Adımların koşarcasına hızlıydı bir ara koştuğum hızlı hızlı yoruldum ve durdum nefes nefese kalmıştım.
Artık deli olduğuma inanmaya başladım.Sahile vardım dalgalar hırçın bir şekilde kayalara vuruyordu.Biran dalgalarda boğulmak istedim, o tuzlu suyu ciğerlerime doldurmak…ölmek istedim.Kendimde değildim.Boş gözlerle etrafıma bakınıp durdum.Bu nasıl olur?Elim görünmeyen bir güç tarafından nasıl kontrol altına alınır?Neydi bu hareket ettiren?
-“Merhaba Derin?”dedi kadifemsi aynı ses.
Arkamı döndüm bu sefer şaşırmamıştım.Bilinen bir sahnede aynı replikler söyleniyordu.Yer aynı söylenenler aynıydı…
-“Merhaba …?”cümlemi yarıda kestim daha ismini bile bilmiyordum.Bana doğru yaklaştı, o muhteşem gülümsemesiyle güldü bana.Bu güzellik karşısında etkilenmemek mümkün değildi.
-“Daha ismini bile bilmiyorum”dedim bir anda “nasıl oluyorsa sen biliyorsun benimkini…”tepkisine baktım,yüzü sakindi hiçbir tepki yoktu yüzünde düzdü.
-“Sana bunun bir önemi yok demiştim Derin.Neden küçük ayrıntılara takılıp yoruyorsun kendini”
-“Bazı şeyler küçük ayrıntılarda gizlidir.”dedim sert bir mizaçla.
Yüzü ciddileşti…düşünüyordu.Aklından ne geçiyor merak ediyordum.Birkaç dakika sessiz kaldık.Dalgaların sesi bu sinir bozucu sessizliğe sanki çığlık atar gibiydi.
-“Halen ismini söylemedin”sessizliği bozan ben olmuştum.İfadesinde yine bir değişme olmadı.
Arkasını döndü birkaç atım attı ve “Daniel”dedi.
Şaşırmıştım.Bir yabancı isimle karşı karşıyaydım.
-“Daniel mi?”
-“Evet”dedi arkasını dönerek
-“Ne yani sen yabancı mısın?”Hayretle ona bakmıştım.
-“Evet,yabancıyım”dedi.Cevaplarını kısa ve net tutuyordu.
-“Peki dilimizi nasıl böyle mükemmel kullanıp söyleyebiliyorsun?”cevabını merakla bekledim.Müthiş bir Türkçesi vardı ve telafuzu inanılmazdı.
-“Bu biraz karmaşık”dedi.Yüzünde acı bir tebessüm vardı.
-“Anlatırsan anlayabilirim ”dedim hızlıca
Cevabıma gülümsedi.Derin bir nefes aldı,beni bir kayanın üstüne oturdu.Meraklı bakışlarımı üzerine diktim,cevap vermesini bekliyordum.
-“Ben…ben İngiliz soyundanım Derin.Buraya gelmem gerekiyordu.Seni bulmam ihtiyacım olanı almam.Senle aynı dili konuşuyor gibi durabiliriz ama aslında gerçek bu değil.Ben şuan seninle Türkçe konuşmuyorum hiçbir zamanda konuşmadım.Ama sen kendi dilinmiş gibi algılıyorsun bu sana özel bir yetenek Derin.Başka kimse benim dilimi ben gibi olmadıkça anlayamaz.O yüzden sadece sen anlayabilirsin.”Yüzüme bakıp tepkimi ölçüyordu.
Şaşırmıştım ,dediklerini algılamam birkaç dakikamı aldı.
-“Nasıl yani?”diyebildim sadece.
-“Anlayamadığın nokta nedir?”yüzümü inceliyordu.
-“Neden ben?Yetenek mi?”Saçma sorular sorduğumun farkındaydım,burada yaşananların hiç biri mantıklı değildi zaten.
-“Daha fazlasını açıklayamam”dedi.
-“Bu kadarı yeter de artar şimdilik”dedim.
Başıyla onayladı.
-“Peki son bir soru sorabilir miyim?”evet demesini umuyordum
-“Son bir soruysa tabii ki dedi”gülerek.
-“Senin özel bir yeteneğin var benim dilimi anlayabiliyorsun dedin.Peki sen beni anlayabiliyorsun?Seninki de mi bir yetenek?”acaba saçma bir sorumu sordum diye sorumu hiznimde tekarladım.
Yüzü tuhaflaştı sanki birnbir şekle giriyormuş gibiydi
-“Benim değil yine senin yeteneğin.Senin yeteneğin sayesinde seni anlayabiliyorum.Başkası olsa bu dilini anlayamam Derin her şey sende başlayıp sende bitiyor.”
-“Peki…ben” elini dudaklarıma basıtırdı.Bir pamuk kadar yumuşak teni vardı.Elleri tarif edemediğim güzel bir kokuyla sarmalanmıştı.O kadar güzel kokuyordu ki koklamaktan sarhoş olabilirdim.
-“ Son soru demiştin unutma”
Başımda onayladım
-“Bugün kü sınavın nasıldı?”
-“Sen nereden biliyorsun?”
-“Küçük detayların ne önemi var ki?”
-“Belki de bir önemi yoktur…Kötüydü ta ki görmediğim bir güç kağıdımı doldurana kadar.Belkide çıldırıyorumdur ya da aklımın oynuna geldim”
Güldü…
-“Neden çok mu komik?”dedim terslenerek
-“İçim kağıdı boş vermene razı olmadı.Yıllar geçse de bilgiler hafızamda taze…
-“Bi saniye na…nasıl yani? O sen miydin?Dalgamı geçiyorsun benimle?Bu sefer ki amacın ne?Aklımı tamamen kaçırmak mı?”Sorularım ardı ardına gelmişti.Güçlükle nefes alıyordum.Vücudumu hissetmiyordum,oturduğum yer sanki altımdan kayıyormuş gibiydi kayalıklarda zor duruyordum.
-“Artık öğrenmenin vakti geldi Derin.Daha fazla uzatmanın bir manası yok.Evet sınavdaki o görünmeyen güç bendim.Belki olağandışı gelecek bu ve daha fazlası sana ama gerçeği değiştirmeyecek”
-“Ne gerçeğini?hangi gerçekten bahsediyorsun?Bu olanlar yeterince gerçekmiş zaten.”
Kendiyle savaşıyor gibiydi.Söyleyip söylememek konusunda kendisiyle çatışıyordu.Durdu…Yüzünde acı bir ifadeyle bir anda gerçeği söyledi
-Derin ben bir hayaletim”…


…Gözlerimi açtığımda yatağımda yatar vaziyetteydim.Şokun etkisiyle bayılmıştım.Rüya olduğunu sanmıyordum,bu kadarı da fazla olurdu.Doğrulup kendime gelmeye çalıştım.Nereye gitmişti acaba?.Beni buraya o mu getirmişti?sorular kafamda bir vızıltı gibiydi.Sinir bozucu,rahatsız ediciydi.Böyle bir gerçeğin olması mümkün müydü gerçekten.Birisine anlatsam olanları sonum bir akıl hastanesinde son bulurdu.


Bunları düşünürken banyodan bir şeyin düştüğünü duydum. Arada böyle şeyler olduğu için normal algıladım ve banyoya gittim.Bingo!şampuan yere düşmüştü. Kaldırıp aynanın önüne koydum,aynaya baktım,sıçradım.Arkamdaydı.Omzumun arkasından bana bakıyordu.Donmuştum,yutkunmakta zorlandım,gözlerim korkuyla açıldı.Hayalet tam arkamdaydı.İsmini biliyorsam olsam bile o an için en uygun kelime “hayalet”ti.Ondan hiç olmadığı kadar çok korkuyordum.Ta ki o sesini duyana kadar…

-“Korkuttum mu seni?”dedi tebessüm ederek.

-“Artık buna alışmam gerek” dedim tebessümle karşılık vererek.

-“Seni incitmeye hiç niyetim yok” dedi yüzü ciddiydi.

-“Benimde incinmeye hiç niyetim yok” dedim aksine gülerek.

Rahatlamış gibiydi yüzü sakinleşti.İçeri gittim o da arkamdan beni takip etti.

-“Sana sormam gereken şeyler var”dedim yatağa oturarak.

-“Seni dinliyorum” dedi yanıma oturarak.

Oturduğunda sanki yanıma oturmuş gibi değildi,bir ağırlığı yoktu.Yanımda değilmiş gibi…

-“Bu olanlara bir anlam veremiyorum …Daniel” ismini hatırlamakta güçlük çektim ve devam ettim”.Nasıl olur bu sen nasıl hayalet olabilirsin?.Hayaletlerin hiçbir zaman var olduğuna inanmıyordum,ta ki sen söyleyene kadar.Bana hikayeni anlatmanı istiyorum.Neyle karşı karşıya kaldığımı bilmek istiyorum…tehlikeli misin yoksa güvenilir mi? Neden rüyalarımda sen vardın ve neden benim için geldin?”diyeceklerini merakla bekliyordum.

Düşünüyordu.Bekledim.Ayağı kalktı durdu,birkaç adım attı,aynanın önündeydi ama aynada sadece ben gözüküyordum.Arkadan bana baktığını görebiliyordum.Arkasını döndü önüme geldi ve diz çöktü.Suratıma parlayan zümrüt yeşili gözleriyle baktı.Gözlerini kapattı,biraz durdu ve gözlerini açarak sözlerine başladı.


-“Yapmamam gereken bir şey yaptım ben.Olmamam gereken bir yere gittim.Bir büyücü kadına…Herkes engellemeye çalıştı beni dinlemedim.Büyücünün evine gittim.Biranda ne olduğunu anlamadan etrafımızı alevler sarmıştı.Kaçacak yerimiz yoktu.Büyücü onunla kalmamı, ölüceksede birlikte ölmemizi en önemliside onu bırakırsam beni lanetleyeceğini söylemişti.Ona inanmadım,kendi canımı kurtarma çabasındaydım.Ona ne olacağı umrumda değildi.Ateşlerden kendimi zor kurtardım.Arkama bakmadan uzaklaşmaya çalıştım ordan.Yara bere içinde kasabama döndüm.Kimse beni görmüyordu.Yalvarıyordum,sesleniyordum,bağırıyordum ama nafile…Beni senin gibi gören tek biri vardı o da amcam.Amcamın yanına gidip konuştuğumda onlara şaşırmıştım.Büyücü kadın ki ismini bile öğrenemeden ölmüştü.Onu orada ölüme terk ettiğim zaman ateşler içinde yanarken son nefesinde beni lanetlemişti bir hayalet olarak.Beni dünya üzerinde kendi gibi yok olmamı istemişti.Varken yok gibi…Belki bu anlatılanlar hikaye gibi gelebilir sana ama ben bunları yaşadım Derin halende yaşıyorum.Bende bana söylediğinde inanamamıştım.Ta ki kendimi bir aynada göremeyinceye kadar”.

Sustu lafının devamını getirmedi,gözümün içine derin derin baktı.Söyleyeceklerimi zihnimde toparlamaya çalışıyordum.

-“Ben…”duraksadım.”Bunlar benim için çok fazla…benim gibi sıradan bir insan için.Sorularımın bir çoğu halen cevapsız ama şuan bunu ve daha fazlasını kaldıracak gücü bulamıyorum kendimde.Halen benden ne istediğini de bilmiyorum.Şuan bu konu hakkında daha fazla şey duymak istemiyorum.İstediğim zaman bana tekrar bu konuları anlatacağına ve konuşacağımıza söz verir misin?”cümlelerimin mantıklı olduğunu umuyordum.

-“Sen istediğin sürece”dedi önümden kalkarak.Yanıma tekrar beni rahatsız etmeyecek şekilde oturdu.Ve ekledi.

-“İkimizde bu oyunun oyuncularıyız.Sen baş karakter olarak kalıcaksın hep bu oyunda.Kimse senin yerini dolduramayacak zaman ve mekan ayrı olsa bile sen olacaksın akıllarda.Herkes seni bilecek o karakterde.Sen yok olsan bile adın yaşatacak seni yüreklerde,konuştun sözlerde,yaşadığın yerlerde.Yanındakilerin bir önemi olmayacak,sadece seni önemli kılacaklar.Tıpkı benim yaptığım gibi..”sözleri sanki tozlu bir kitabın sayfalarından alınan unutulmuş mısralar gibiydi.Eski ama anlam yüklü sözler.Eskilerden kalma gibi ama hiç duymadığım sözlerdi bunlar.

-“Çok…Çok güzel konuştun”diyebildim sadece.Çünkü söyleyebileceklerim bu cümleler kadar güzel ve anlamlı olamazdı.Sadece bu güzel anı bozabilirlerdi.
Tebessüm ederek elimi avucunun içine aldı.Ne kadar bir hayalet olsa da hayatımdaki gerçek sandıklarımdan daha gerçekti.Elleri sıcak ve yumuşaktı buna rağmen biran ürperdim.Herşey fazlasıyla güzel ve gerçekti.Kendine yaklaştırdı beni,nefesini bütün iliklerimde hissedebiliyordum.İyice yaklaştırdı kendine nefesinde ki şey beni büyülüyordu.Sanki özel yapılmış bir sihirdi benim için.
Eli yüzümü okşuyordu.Pamuktan yumuşaktı elleri.Sonra eli saçlarımda en son dudaklarımda durdu.Uzun süre okşayıp baktı.Bayılmamak için kendimi dinç tutmaya çalışıyordum.Bu anın bozulması tam bir felaket olurdu.Derken kapı aniden açıldı…

umarım beğenirsiniz ya acaba çok mu attım ne

ya devamı ne zmanan gelcekk lütfen yaz hemen:D

sen devamını hangi ara yazdın ve ben neden görmedim ah ya sağol asudem harikaydı bence ciddi anlamda yetenek var

çok güzel bir hikaye bu devamını bekliyorum en kısa zamanda

daha yeni okudum ve çok güzel bencede yeteneğin var devamını heyecanla bekliyorum çabuk ol

asude kız devamını yazmayacakmısın

beğenmenize sevindim olmazmı Banum unutmuşum yayınlıyorum hemen

çok güzel yazmışsın bence devamını getirmelisin süper yeni okuduım kusura bakma bende yeniyim ama devam etmeni istiyorum

sadece anlamdığım şu neden herkes başlıyo ama devam etmiyor