Muse > Absolution

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

En nihayetinde internet hayatımıza girdi ve biz de sanal dünyanın nimetlerinden yararlanmaya başladık. Başlangıcımız yanılmıyorsam beş altı yıl öncesine dayanıyor. FTP şifreleri ve mp3 linkleri sanal atmosferde uçuşuyordu. Bu durum değişeceğine gitgide dallandı budaklandı. Artık neredeyse tüm albümler dükkanlardan önce internete düşüyor. Seçim size ait ve büyük miktarda da paraya bağlı olarak gerçekleşiyor. Ancak bazı albümlerin piyasaya sürülen versiyonuyla internette dolaşan versiyonu arasında pek çok açıdan farklılıklar olduğunun da farkına varmak lazım. Radiohead'in "Hail To The Thief"i buna en büyük örnek, zaten böyle olacağını Nigel Godrich de söylemişti. Muse'un "Absolution"ı da öyle. "Absolution"ın çoğunluk tarafından çoktan download edildiğini tahmin ettiğim için söylüyorum bunları. "Absolution" bir yandan tam anlamıyla bir "gençlik ateşi" (ecnebilerin "teenage angst" dediği şey) albümü, diğer yandan ise olayı çoktan bitirmiş bir gitariste sahip grup albümü. Şimdiye kadar Matt Bellamy'nin vokalleri üzerinde çok durduk. Matt'in gitarları hakkında söylenebilecek şeyleri de Guitar Total ve Guitarist gibi prestijli dergilerden özetle apartacak olursak, Matt, Frank Black'den bu yana alternatif rock'ın gördüğü en donanımlı ve en duygusal gitarist, o bir dahi. Üstelik piyanoda harikalar yaratırken bir yandan da –belki farkında olarak belki de olmadan- başka müzikal envalara da dokunuyor. E, Chris ve Dom da armut toplamıyor elbette. "Absolution" ile birlikte 'Muscle Museum'lar, 'Plug-in Baby'ler bir süreliğine dinlenmeye çekiliyor. Teatral güzellikteki vokalleriyle 'Apocalypse Now', mükemmel bir kliple pazarlanan 'Time Is Running Out', albümün tamamını fikren ve ruhen motive eden 'Sing For Absolution', vokaller böylesine Brit olmasa kafadan bildiğim en iyi metal şarkıları arasına sokacağım ‘Stockholm Syndrome', haysiyetli aşk şarkısı 'Falling Away With You', daha önce konserlerde gitar riff'leri test edilen ve onaylanan 'Hysteria', Radioheadvari orkestral balad 'Blackout', şahane efektlere ve distorsiyonu iyice yükseltilmiş gitarlara sahip 'Butterflies And Hurricanes', kaotik 'TSP', her şart altında ağırlığını koyan 'Endlessly', gitarlarına ve temasına takıldığım 'Thoughts Of A Dying Atheist', piyano partisyonlarıyla son noktayı koyan 'Ruled By Secrecy' albümün ağır topları. Yani albümdeki tüm şarkılar mükemmel bir bütün yaratıyor. Birini çekip çıkarmanın, diğerlerinden fazla sevmenin bence imkanı yok. Muse bir virüs, Hızlı yayılıyor.
bluejean-kalite kontrol

sağol canım seviyorum muse'yi new born şarkısına bitiyorum